ما صد در صد در برابر همه تجربه هایمان مسئول هستیم .

هر اندیشه ای که از ذهن ما میگذرد, آینده ما را می آفریند.

نقطه اقتدار همواره در لحظه حال است.

عذاب هر کس به دلیل انزجار از خویش و احساس گناه است.

درونی ترین احساس هر کس این است :

آنچنان که باید خوب نیستم .این تنها یک اندیشه است و اندیشه را میتوان عوض کرد.

انزجار و انتقاد و احساس گناه بیش از هر الگوی دیگر صدمه می زند.

دست کشیدن از نفرت و انزجار حتی مرض سرطان را نابود می کند.

هنگامی که به راستی خود را دوست بداریم , همه چیزهای نیکوی زندگی به حرکت در می آید.

ما میتوانتیم گذشته را رها کنیم و ببخشاییم.

باید مشتاقانه بخواهیم که خویشتن دوستی را بیاموزیم .

تایید وپذیرش خویشتن در زمان حال , کلید دگرگونیهای مثبت است.

این ماییم که این به اصطلاح بیماری را در تن خود می آفرینیم.

زندگی واقعا بسیار ساده است , از هر دست بدهیم از همهان دست پس خواهیم گرفت .

بر گرفته از : شفای زندگی

نوشته : لوییزال هی

ترجمه : گیتی خوشدل

نشر : پیکان

نمیدونم چرا ولی دوباره شروع کردم به خوندن این کتاب ... شاید این رو هم انقدر باید بخونم تا مثل چهار اثر از فلورانس اسکاول شین .. جرواجر بشه ...

خیلی خسته ام .. خیلی .... احتیاج به یه استراحت واقعی دارم ... باید بتونم ذهنم رو از هر چیزی خالی کنم ... حتی شده برای 10 دقیقه ...

تصمیم گرفتم روزه سکوت بگیرم . برای 1 ماه ...

فقط نمیدونم .... آیا نوشتن و یا جواب دادن به گوشی هم جزوش میشه یا نه .... آخه اون موقع که  مریم مقدس روزه میگرفت نه بلاگ بود نه به اون صورت ارباب رجوع داشت ... حالا نمیدونم ... یه کاریش میکنیم دیگه ...