توی یکی از همین خونه ها .........
همین نزدیکی ها ......
دل یکی اتیش گرفته
ازروی بام که نیگا کنید ... از تو پنجره یکی از همین خونه ها .. آتیش میریزه بیرون ....
دل یکی اتیش گرفته .
تو اومدی و تجلی کردی
دل یک رو اتیش زدی
به من میگن چیزی نگو .... نباید هم بگم
اما دل یکی داره آتیش میگیره
دل یکی داره اینجا خاکستر میشه
دیر اومدی ولی یکراست رفتی سر وقت دل یکی و دست کردی تو سینه اش و دلشو درآووردی انداختی تو آتیش بعد گذاشتیش سر جاش .
واسه همینه که دل یکی آتیش گرفته و داره خاکستر میشه ...
یکی داره تو چشات غرق میشه
یکی لای شیارهای انگشتات داره گم میشه
یکی داره گر میگیره
دل یکی آتیش گرفته
یکی یه چیکه آب بریزه روش شاید خنک شه
یکی هوس کرده بپره تو دستات و خودشو غرق کنه
یکی میخواد نگات کنه
نه میخواد بشنفتت
میخواد بپره تو صدات
یکی میترسه از نزدیک نگات کنه
یکی میخواد تو چشات شنا کنه
یکی اینجا سردشه
یکی بغض گیر کرده تو گلوش و داره خفه میشه
یکی وقتی حرف میزنی ... نه به حرفات ...... به صدات .. به محض صدات گوش میده
یکی دلتنگه
توی یکی از همین خونه ها
همین نزدیکی ها
دل یکی آتیش گرفته
یه چیکه .....
آب .....
.
.
.
(روی ماه خداوند را ببوس)
این فضای خالی در آخر نوشته دلیل خاصی داره؟
اون کيه اون وقت . خيلی رمانتيکه ديگه اينجوری نديده بودم
اوووووووووووووووووووووووووو
همیشه میامو متناتو میخونم...ولی اینبار حیفم اومد که نگم این متنت خیلی عالییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی بود شیرین جونم...
خیلییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی...!
سلام...
همینجوری پیش بری عارف میشی:)
منم آتیش گرفتم....
آشووووووووووووووب و دیگر هیچ!
پنجره ها را باز می کنی
و از رهگذرانی که باد_کلاه های شان را برده
با اضطراب می پرسی:
شما که تو راه می آمدید
ندیدید که باد دختری را با خودش ببرد؟
▪
وقتی هزار بار این پرسش را
از هزار رهگذر آشفتهء باد پرسیدی
آن وقت نوبت من خواهد رسید
که پنجره ها را باز کنم
و از رهگذرانی که هیچ وقت_باران چترهای شان را خیس نکرده
با نگرانی بپرسم:
شما که تو راه می آمدید
ندیدید که باران مردی را با خودش ببرد؟
▪
بادها دختران خدا را با خود می برند
و باران های بهاری مردان خدا را از روی زمین می شویند